Hieronder mijn persoonlijke reis, geschreven in de zomer van 2020. 

Opvoeding

Een kreukel ben ik zeker. Iets wat ik altijd heb geweten. Als enig biologisch kind van mijn vader werd mij namelijk regelmatig verteld hoe diepgaand verkeerd wij van nature zijn, ik als zijn dochter en met zijn genen. Iets om mee op te passen, iets om anderen niet mee te besmetten. Naarmate de fles leger werd, werd het betoog steeds indringender. Niemand die het tegensprak. Dus ik geloofde dat, want dat doet een kind tenslotte. Met het opgroeien hield ik me in. Ik paste op, hield mijn mond. Pas toen ik aan mijn tante in alle oprechtheid vroeg hoe zij het verdroeg om een mens zoals wij te zijn, en zij mij geschokt aankeek bij die vraag, drong het tot me door. Wat een idiote overtuiging! Maar op vele manieren had deze toch in mij postgevat en zelfs nu nog kom ik deze nog af en toe tegen in mijn gedachten en acties. Als ik iets niet doe, of als ik toch maar mijn mond houd “want wie zit er nu nou helemaal op jou te wachten?”. Gelukkig ken ik mijn kreukels ondertussen en hebben zij niet meer (altijd) de regie.

Psychologie aan de universiteit

In de opleiding die psychologen volgen gaat het ook altijd over die ‘kreukel’. En wij als psychologen leren dan dat wij daar wat mee moeten en kunnen als het echt problematisch wordt. Handboeken zijn er over vol geschreven. Ik vond het heftig confronterend tijdens de opleiding. Wie was ik als kreukel, om te denken dat ik een ander zou kunnen helpen? Daar moest je toch een gezond mens voor zijn? En tja, dat was ik niet, had ik zo bedacht. Dus deed ik de afstudeerrichting ontwikkelingspsychologie. En daar leerde ik hoe een normale / gezonde ontwikkeling verloopt. Ook verdiepte ik mij in het doen van onderzoek, nieuwsgierig als ik was.

Afgestudeerd

De start van mijn loopbaan verliep ingewikkeld, want hoewel gedegen opgeleid, met twee scripties en stages op zak, mijn droombaan waarin ik onderzoek en praktijk kon combineren lag niet voor het oprapen. Zeker niet in die tijd.

Van wanhoop naar hoop

Ik kwam als onderzoeker bij KPN Research terecht. En hier trof ik een bijzondere collega-onderzoeker. Ik weet niet meer precies hoe ik hem tegen kwam of waarom ik juist toen brak, en waarom juist bij hem. Maar het bijzondere was dat hij mij echt aanhoorde, echt luisterde, en hij raadde mij aan om een inspiratieweek te doen bij deVoorde. En met alle wanhoop en alle kreukels die ik op dat moment in mij had, greep ik die strohalm. En bij deVoorde, later Pulsar geheten, ontdekte ik mijn talent. Talent! Ik!!

Talent als meetlat

Ik ging de Pulsaropleiding doen. En mijn talent werd de meetlat waar ik de volgende stap in mijn carrière steeds tegen aan hield. En zo volgde ik mijn dromen. Ontwikkelde ik mijn talent, met vallen en opstaan. Werken met ouderen. Eerst via beleid, daarna naar het verpleeghuis waar ik ooit met een stage begon. En nieuwsgierig als ik was, rolde ik daarna toch de psychiatrie in met de GZ-opleiding. En daar leerde ik weer meer over kreukels, en wat ik daar als therapeut dan aan kon doen.

Mijn eigen kreukeligheid kwam niet meer ter sprake, maar ik deed mezelf leertherapie cadeau. Wat een opluchting! Toch bleef ik het raar vinden dat de eigen kreukeligheid geen plek heeft in de (basis)opleiding, want met het ouder worden realiseerde ik me dat ik natuurlijk niet de enige kreukel ben, maar dat iedereen kreukels heeft opgelopen in zijn leven. Maar er over spreken met collega’s onderling, dat gebeurde niet of minimaal en dan alleen als ik of de ander het echt even niet meer binnen kon houden. Maar dit frustreerde me ook, alsof dat stuk van mij er niet zou mogen zijn. Als psycholoog bleef ik leren, en hoopte ik mijn eigen kreukeligheid te overstijgen.

Opleiding na opleiding

Ondertussen heb ik heel wat opleidingen achter de rug. En zijn er nog vele waarvan ik vind dat ik die eigenlijk zou moeten volgen, want dán ben ik pas echt een goede therapeut. Oh ja, ik volg er nu twee, het is zo gewoon geworden om mezelf op te leiden dat ik het bijna zou vergeten. Eén gericht op trauma, een vakgebied waar ik nu in werk en waarin ik mijn talent, kennis over mijn (omgang met mijn) kreukels én mijn opleidingen heel goed in kan zetten. De andere is een opleiding tot supervisor. En hier leer ik dat de collega’s allemaal prima weten dat ook therapeuten een kreukel zijn. En dat het als supervisor één van je taken is om met je supervisant diens omgang met zijn kreukels te bespreken, juist ten behoeve van de behandeling van de cliënt.

Supervisie

Nu geef ik dus supervisie aan psychologen in opleiding of net uit de opleiding. Met aandacht voor ieders talent én kreukels, want hoe gaaf is het als je niet alleen je talent, maar ook je kennis over je eigen kreukels in kan zetten in de behandeling? Allemaal naast de vaardigheden die zijn geleerd in een opleiding.

Jaargroep voor psychologen

Daarnaast richten mijn collega buitenpsycholoog Karin van Maurik en ik ons op (master)psychologen. We hebben deze week de eerste groep, een pilot, succesvol afgerond, de feedback was buitengewoon positief. Wat zijn het een toptalenten! En dan ieders kreukels, het blijkt een feest van herkenning!  Het moedigt ons aan om door te gaan met ons plan, want…

We gaan jaargroepen van (master)psychologen vormen waarbij we hen leren te werken met hun talent én hun kreukels. Zodat zij als het instrument dat zij zijn helemaal tot hun recht kunnen komen in hun werk. Zonder steeds te denken dat ze nog niet goed genoeg zijn en nog niet opgeleid genoeg zijn. Die opleiding die komt wel, evenals de ervaring. De kennis over henzelf zal ze helpen bij de keuzes die ze maken in hun verdere carrière.

Talentontwikkeling

We gebruiken daarbij kennis vanuit de Pulsar, zoals prachtig vastgelegd in het Handboek voor Talent door Kees Gabriëls en Jan de Dreu. Uiterlijk een klein boekje, maar groots in zijn kennis. De zinnen “iedereen is een kreukel” en “iedereen is een toptalent” komen hieruit.

Dit handboek staat tussen mijn andere handboeken. Zo houdt het me bij mijn les als ik aan het werk ben. Want als iedereen een kreukel is en iedereen een toptalent, dan geldt dat natuurlijk ook voor mijn cliënt, mijn collega’s én mijzelf. Ik hoef het dus niet beter te weten, te kunnen of beter te zijn. Ik ben er met al mijn kennis en ervaring, maar bovenal met mijzelf. En deze les wil ik graag overdragen.

Meer weten over onze eerstvolgende jaargroep? Kijk op de website van Voor Psychologen. Een in company groep behoort ook tot de mogelijkheden. Neem contact op als je meer wilt weten.